Czy film dokumentalny zobaczyło prawie 5 mln widzów? Podsumowanie roku 1980 w polskich kinach.

W maju  przedstawiałem na fanpage’u podsumowanie roku 1980 w polskich kinach. Było to podsumowanie zawierające liczbę widzów, którzy obejrzeli filmy między 1 stycznia a 31 grudnia. Takie podsumowanie nie było do końca miarodajne, ponieważ filmy mające premierę w listopadzie czy grudniu nie miały szans z tymi z początku roku. Ponieważ zakończyliśmy podsumowania z lat 90, tym artykułem rozpoczynamy prezentowanie wyników z lat 80. Wyniki te będą oznaczały liczbę widzów, która zobaczyła dany film w ciągu 365 dni od daty jego premiery.

W roku 1980 sprzedano łącznie 97 mln biletów, ponad 10 mln mniej niż rok wcześniej. Oznaczało to kolejny już rok ze spadkiem widzów w polskich kinach.  Liczba kin zmniejszyła się o 39 w porównaniu do 1979 roku, było ich zatem 2241. Liczba miejsc na widowni spadła o 7 tys. i wyniosła 505 tys.

Zwycięzcą podsumowania został polski film dokumentalny „Robotnicy 80”, będący zapisem akcji strajkowej oraz negocjacji strony zakończonych podpisaniem „porozumień sierpniowych”. To jedyny przypadek, gdy film dokumentalny zwyciężył w Polsce w rocznym podsumowaniu.  Oficjalne statystyki podają, że obejrzało go w ciągu roku od premiery 4 784 321 widzów, daje to niesamowitą średnią 298 osób na seans. Czy faktycznie tyle osób go widziało lub czy jest to tylko „księgowa” liczba widzów i seansów, tego niestety nie wiem. Z tego, co się doszukałem, to dokument ten miał zgodę na  dystrybucję tylko w Gdańsku, ale niemożliwe, żeby wyłącznie w gdańskich kina odbyło się 16 tys. seansów tego filmu. Przejrzałem wyrywkowo łódzką prasę z repertuarem kin i nie znalazłem w tym okresie seansu tego filmu w programach tamtejszych kin. Inne źródła podają, że w prasowych repertuarach przy tym tytule było od razu zastrzeżenie „Wszystkie seanse zarezerwowane”. Możliwe, że komitety partyjne wykupowały wszystkie bilety, żeby nikt filmu nie mógł obejrzeć. Obraz strajkujących robotników pokazany w nim mocno odbiegał od tego, który prezentowały rządowe media.

Na drugim miejscu znalazła się „Ucieczka na Atenę”, film wojenny z Telly Savalasem – bardzo popularnym wtedy w Polsce aktorem ze względu na telewizyjną emisję serialu „Kojak”.

Podium uzupełniła „Gorączka sobotniej nocy” z niezapomnianą rolą John Travolty i rewelacyjną ścieżką dźwiękową, na której znalazły się największe gwiazdy muzyki disco lat 70., na czele z zespołem Bee Gees. Był to film, który w ciągu roku miał najwięcej seansów.

Niewiele zabrakło do podium (90 tys. widzów) czwartemu w zestawieniu „Obcy – ósmy pasażer Nostromo”. Od tamtego czasu postać Obcego gości nieprzerwanie w popkulturze.

Bardzo wysoko, bo na miejscu 8., znalazł się trochę zapomniany dziś horror „Dziedzictwo”. To pierwszy kinowy film,  późniejszego reżysera „Powrotu Jedi”, Richarda Marquanda.

Po pięciu latach od premiery pojawił się na polskich ekranach „Powrót Mechagodzilli”. Obejrzało go prawie 1,4 mln widzów. Film ten miał najmniej seansów ze wszystkich, które znalazły się w pierwszej dziesiątce.

Dziesiątkę zamyka kolejny, mało znany obecnie film „Król cyganów” z debiutującym na ekranie Erikiem Robertsem, któremu partneruje Susan Sarandon.

170 tys. widzów zabrakło drugiej części „Rocky’ego”, żeby znaleźć się w pierwszej dziesiątce. Zaraz za nim uplasował się najpopularniejszy polski film, „Grzeszny żywot Franciszka Buły”. To ostatnia produkcja, której udało się przekroczyć granicę miliona widzów.

W pierwszej dwudziestce, na miejscach 18. i 20. znalazły się filmy Krzysztofa Zanussiego „Constans” i „Kontrakt”. Każdy z nich zgromadził ponad 700 tys. widzów. Dziś o takiej frekwencji na swoich filmach ten reżyser może jedynie pomarzyć.

Na 21 pozycji  kryminał „Wściekły” z Bronisławem Cieślakiem w roli, która jest bliźniaczo podobna do odgrywanej przez niego w serialu „07 zgłoś się”.

Najpopularniejszą animacją była polska produkcja „Colargol i cudowna walizka”.  To trzeci i ostatni film długometrażowy o misiu znanym z telewizyjnych dobranocek.  Drugą animacją, która znalazła się w zestawieniu jest produkcja japońska „Przygody Calineczki”. W tamtym czasie nie produkowano zbyt wielu pełnometrażowych animacji, zamiast tego młodzi widzowie oglądali tzw. „Poranki”, które odbywały się zwykle w niedzielę rano. Były to około godzinne zestawy krótkometrażowych filmów animowanych, w 90% polskiej produkcji, na które bilet kosztował ok. 5 zł. W roku 1980 odbyło się 79,5 tys. takich seansów, które zgromadziły 7,735 mln widzów.

Wynik 47. na liście „Wieku niewinności” pokazuje, jakie wzięcie miały filmy, które zawierały odrobinę erotyki. Pokazywany tylko w DKF-ach i Klubach Studenckich osiągnął średnią na seans rzędu 138 widzów. Wprowadzony był tylko w 2 kopiach, a zobaczyło go 297 tys. osób.

W zależności od filmu zróżnicowane były średnie ceny biletów. Na produkcje zachodnie wynosiły one średnio ok. 22-23 zł, ale np. na „Hair” aż 30 zł, natomiast na „Rocky II” tylko 18 zł. Średnia cena biletu na polskie filmy była o połowę niższa: „Wściekły” – 15 zł, „Constans” – 13 zł, „Grzeszny żywot..” – 10 zł, a „Colargol” tylko 6,50 zł. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie pracownika w Polsce w roku 1980 wynosiło 6000 zł.

Poniżej wyniki 20. najpopularniejszych filmów, a pełna tabela 100 najpopularniejszych filmów z premierą w 1980 roku dostępna TUTAJ